DARBUKA

Darbuka ; Tarihi milattan önceki dönemlere dayanan, Arap yarımadası doğumlu, perküsyon dünyasının
temel enstrümanlarından biridir.

Mısır'da Nil nehrinin özel kilinden üretilir ve deri olarak; oğlak, koyun, balık derileri kullanılır.
Toprak darbuka, iplerle çekilerek yapıştırılan derisinin sık sık akort değiştirmesi, toprağın hassas ve kırılgan
bir malzeme olması ve bakımının zor olması yüzünden popülerliğini alüminyum dökümden yapılan çeşidine bırakmıştır. Alüminyum döküm darbuka taşıma ve akort bakımından çok daha kullanışlı bir enstrümandır. Alüminyum döküm darbukalar da hakiki deri yerine sentetik bir malzeme kullanılır.
Bu malzeme bir kasnak üzerine gerildikten sonra darbukanın üstüne takılır ve içe gömülü vidalarla sıkılır.
Hayvan derisine oranla sentetik çok daha fazla gergindir ve daha tiz sesler çıkartır. Bu tonlar darbukayı oyun havalarında çalanlar için daha uygundur.

Arap yarımadasında ve diğer coğrafyalarda darbuka; “dümbek, dümbelek, deplek, deblek, dönbek, tömbek, darbeki,debulak,tabla” gibi isimler almıştır.

Darbuka'nın Türkçe'ye "darb-ı ika" olarak girdiği bilinmektedir.
"ika" yapma - etme anlamına gelir. Bu açıdan bakıldığında Darbuka ; Darp etmek olarak anlaşılır.
Ancak "ika" aynı zamanda müzikte ritmi melodiye oturtmak demektir. Bu anlamda Darbuka ; Ritmi melodiye darp ile oturtmak anlamına gelir.

Türkler darbukaya yeni bir form getirmiştir. Şimdilerde Türk darbukası olarak anılan bu enstrüman ince alüminyumdan yada bakırdan yapılır. Vidaları içe gömülü değil, dışarıdadır. Dolayısıyla Arap formunda ki
çalım tekniği bu darbukada uygulanamamaktadır. Bu yüzden Türk darbukası fiske tekniği ile çalınır.

http://serdarbagtir.brandyourself.com/